ورزش و اراده راز غلبه بر عوارض شیمیایی ام بود
مهدی گلشن نیا یکم اردیبهشت ماه 1337 در محله نعیم آباد به دنیا آمد. وی رزمنده و جانباز 25 درصد شیمیایی هشت سال دفاع مقدس است. او تا مقطع کارشناسی مکانیک تحصیل کرده است. در مهر 1359 به عنوان داوطلب با سمت فرمانده گردان مهندسی از سوی جهاد سازندگی به جبهه غرب اعزام شد و بیش از 51 ماه در جبهه حضور داشت و در عملیات های؛ مسلم ابن عقیل، محرم، فتح المبین، رمضان و نبرد فاو شرکت کرد. او در شهریورماه 1403 موفق شد در چهاردهمین صعود برون مرزی خود قله پولوکانگیری دو به ارتفاع 6247 متری هیمالیای هندوستان را با موفقیت به ثبت برساند.
در ادامه از شما به مطالعه مصاحبه خبرنگار نوید شاهد یزد، با این جانباز سرافراز و قهرمان کوهنوردی جهان دعوت می‌کنیم؛
قله های بسیاری برای شما یادآور خاطره هستند و می توان گفت شما یک کوهنورد حرفه‌ای هستید لطفا بگویید تا کنون چه قله هایی را فتح کرده اید؟
تا کنون 14 صعود برون مرزی به کوه های؛ البرس روسیه، کازبک گرجستان، آرارات ترکیه (5 بار)، فوجی یاما ژاپن، موستاق آتا چین، لنین قرقیزستان، کورزنفسکایا تاجیکستان، قله کمونیزم تاجیکستان، کلیمانجارو آفریقا، جبل سوده و جبل نور عربستان، لوبوچه نپال و در آخرین صعود برون مرزی خود در 9 شهریورماه 1403 به قله پولوکانگری هیمالیا هندوستان صعود کردم و تمام قله های داخلی از جمله 84 مرتبه دماوند، 35 مرتبه قله سبلان و ۱4 مرتبه قله علم کوه را فتح کردم و به عنوان مسن ترین فردی در ایران که 84 مرتبه به دماوند صعود کنم.
چه طور شد که به رشته کوه نورودی علاقه مند شدید؟
کوهنوردی را از قبل از انقلاب به دلیل فعالیت های سیاسی علیه رژیم شاهنشاهی انجام می دادم. بعد از شیمیایی شدن در جبهه و عوارض ناشی از مجروحیت شیمیایی، پزشکان از مداوای من قطع امید کرده بودند بنابرین از سال 1366 به طور جدی تر به ورزش پناه بردم و در رشته های دوچرخه سواری سایکل توریسم، شنا، و کویر نوردی و کوهنوردی حرفه ای فعالیت می کنم و به 38 کشور دنیا مسافرت کرده ام. ورزش کوهنوردی یک ورزش انسان ساز می باشد و با توجه به اینکه رسالت انبیاء ما در کوه کامل شد نوعی عبادت هم محسوب می شود. این ورزش زمینه ساز باعث می شود تا روح و جسم خوب و سالمی داشته باشیم.
جانبازی شما باعث محدویت شما در کوهنوردی شده است؟
خیر سبب شده تا جانبازی را محدودیت ندانسته و به عنوان یک فرصت به آن نگاه کنم و با تلاش بیشتر روز به روز وضعیت جسمی بهتری پیدا کنم و در عرصه های مختلف جهانی شرکت کنم و صاحب سه مقام جهانی از جمله یک نقره و دو برنز درجهان و جز قهرمانان ملی ایران بشوم.
تا الان قله ای را به یاد شهید یا شهدا فتح کرده اید؟
بله اکثر قله های ایران را به یاد شهدای دفاع مقدس مخصوصا برادر شهیدم « محمدرضا عاجز هنزائی» فتح کردم. برادرم 17 اسفند 1362 در پاوه در جبهه های غرب به شهادت رسید. در زمان شهادت برادرم من نیز در جبهه غرب فرمانده گردان مهندسی بودم.
توصیه شما به جانبازان برای ورود به عرصه ورزش چیست؟
توصیه من به جانبازان این است که به جای پناه بردن به داروها و دکتر به طور جدی و مصمم وارد عرصه ی ورزش بشوند و با هزینه کمتر به سلامت جسمی و روحی خود کمک کنند و جانبازی و مجروحیت خود را محدودیت ندانند بلکه از آن به عنوان فرصتی برای تلاش بیشتر و اراده قوی تر استفاده کنند و با حضور بیشتر و قوی تر در میان اقشار جامعه همانند دوران مقدس در ورزش هم پیشرو و الگو جوانان جامعه باشد.
مخاطبان ما را به بیان خاطراتی از دوران دفاع مقدس و حضورتان در جبهه مهمان کنید.
عملیات محرم که شروع شد عراق پاتک زد بنده به عنوان مسئول خط تنگه ابوقریب بودم. در این عملیات مرتب رانندگان بولدوزر شهید می شدند. یکی از رانندگان که ترکش به پای او اصابت کرده بود هنگام انتقال به پشت خط ظرفیت آمبولانس کامل بود و تنها یک نفر ظرفیت داشت. نوبت به یک جوان 17 ساله که اصالتا از شهرهای شمالی کشور بود رسید در زمان سوار شدن به آمبولانس یک جانباز که مجروحیت کمتری داشت درخواست کرد تا او را سوار آمبولانس کنیم که این جوان 17 ساله بدون تامل جای خود را به او واگذار کرد و ایثار را به گونه ای دیگر معنا کرد هنوز از چند ساعتی نگذشته بود که در کنار خاک ریز بر اثر خون ریزی شدید به شهادت رسید و این فداکاری و ایثار جوان هیچ زمان از ذهن من خارج تنمی شود و این لحظات تکرار نشدنی است.
جوانان امروزی چندان با حال و احوال افرادی مثل شما آشنا نیستند چه توصیه ای برای افزایش نشاط و امید آنها دارید؟
توصیه ای به جوانان دارم بنده به عنوان جانباز شیمیایی دفاع مقدس 67 سال سن دارم امروز روز خود را اینگونه آغاز کردم ساعت 3 صبح از یزد با دوچرخه به سمت شهرستان تفت راهی شدم ( مسیر دوچرخه سواری) و ساعت 4:30 دقیقه نماز خود را در مسجد قطب این شهرستان خواندم و به شهر یزد برگشتم و ساعت 6 بعد از صرف صبحانه کامل به محل کارم رفتم. هدف من از بیان این موضوع این است که جوانان بیاییند و تا فرصت باقی هست وقت برای سلامتی خود و ورزش بگذارند تا در سن پیری وقت برای دکتر و دارو نگذارند. بنده یکی از بدحال‌ترین جانبازان شیمیایی آن زمان بودم اما به دلیل اراده و پشت کار اکنون از هیچ داروی استفاده نمی‌کنم و اولویت خود را برای سلامتی و ورزش قرار داده ام. با آرزوی سلامتی و موفقیت برای تمام جوانان ایران.
گفتگو از: علی اصغر دشتی
