خاطره‌‌ای از شهید «پیرک جعفری»
شنبه, ۰۱ مهر ۱۴۰۲ ساعت ۱۴:۱۷
همسر شهید تعریف می‌کند: «مهربانی و سخاوت همسرم را نباید از من، بلکه از مردم محله یا از فقرا و یتیمان که برایشان پدر، حامی و دوستی مهربان بود باید پرسید.»

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «پیرک جعفری» ششم شهريور 1339، در روستای درپهن از توابع شهرستان ميناب چشم به جهان گشود. پدرش محمد (فوت1364) كشاورز بود و مادرش ساره نام داشت. تا پايان دوره ابتدايی درس خواند. راننده بود. سال 1361 ازدواج كرد و صاحب دو پسر و يک دختر شد. از سوی هلال احمر در جبهه حضور يافت. يازدهم تير ماه 1365، در قلاويزان توسط نيروهای عراقی بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد. مزار او در زادگاهش واقع است.

شهیدی که حامی یتیمان بود

شهیدی که حامی یتیمان بود

مهربانی و سخاوت همسرم را نباید از من، بلکه از مردم محله یا از فقرا و یتیمان که برایشان پدر، حامی و دوستی مهربان بود باید پرسید. هنوز که هنوزه طنین صدای نوحه‌خوانی‌های محرم و صفرش در گوشم مانده است.

هر روز هنگام غروب حس می‌کنم پیشم می‌آید، باهاش حرف می‌زنم و درد و دل می‌کنم. قد و بالایش هنوز تو قاب چشمانم نقش بسته است. هنگامی که از زیر قرآن یادگاری عروسیمان ردش کردم، کوله‌اش را به پشت انداخته بود، پا بر روی خاک‌های گرم کوچه گذاشت، آب را که پشت سرش ریختم، دلم هری ریخت، بغض غریبی گلویم را فشرد.

هنوز از جلوی چشم‌هایم نرفته بود ولی دلم برایش تنگ شده بود. به پیچ انتهای کوچه که رسید ایستاد، سربرگرداند و نگاهم کرد. میان گریه برایش لبخند زدم. دستی برایم تکان داد و عشقم برای همیشه در خم کوچه ناپدید شد.

(به نقل از همسر شهید)

 

انتهای متن/

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده