شهید ابهجی: برای جهاد که کسی مزد نمی‌گیرد

به گزارش نوید شاهد یزد، شهید علی محمد ابهجی عزآبادی یکم فروردین 1341 در محله محمودآباد شهرستان میبد در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد. پدرش برای کار به تهران رفت و به کار قصابی مشغول شد و علی محمد را نزد پدر بزرگ گذاشت، پدر پس از چند سال کار در تهران به قم آمد و بعد به میبد بازگشت. در این موقع علی‌محمد نزد پدر بزرگش در رکن آباد 7 ساله شده بود، پدربزرگ علاقه زیادی به او داشت به همین دلیل او را نزد خود نگه داشت و بزرگ کرد. بعد از مدتی پدر برای کار به محمودآباد رفت و علی‌محمد را نزد خود برد و در دبستان شهید مطهری محمودآباد مشغول به تحصیل شد. دوره راهنمایی را در مدرسه ابن سینای مهرجرد گذراند. برای تحصیل در مدرسه هر روز مسافت 2 کیلومتر را با دوچرخه طی می‌کرد. دبیرستان را در رشته ادبیات فارسی به اتمام رساند. شهید در کنار تحصیل خود به زیلوبافی نزد دایی خود مشغول بود تا بتواند کمک خرج پدر و تأمین کنند هزینه تحصیلش باشد.

با زمزمه‌های شروع تظاهرات مردم بر علیه رژیم طاغوت شهید ابهجی نیز فعالیت خود را آغاز کرد و همیشه در صف اول تظاهرات مردمی بود. پیام امام را در قالب اعلامیه‌هایی در محله محمود‌آباد پخش می‌کرد. بعد از پیروزی انقلاب و شروع جنگ در کمیته و بسیج محل فعالیت می‌کرد و برای جمع‌آوری کمکهای مردم برای جنگ تا آنجا که می‌توانست کوشش می‌کرد. شبها در محله نگهبانی می‌داد به نماز اول وقت تأکید زیادی داشت. همچنین تا آنجا که می توانست به دیگران کمک می کرد و می‌گفت دنیا مانند مسافرخانه‌ای می‌ماند که یکی می‌آید و یکی می‌رود پس ما ماندنی نیستیم چه بهتر که قدمی در راه رضای خدا برداریم تا فردای محشر نزد خدا رو سیاه نباشیم همیشه به فکر آخرت بود، توشه‌ای که می‌‌توان داشت، با این روح بلند علی‌محمد عازم جبهه شد. پس از چندی که از جبهه بازگشت سپاه مبلغی حقوق به وی داد ولی قبول نکرد و می گفت برای جهاد در راه خدا رفته‌ام برای جهاد که کسی مزد نمی‌گیرد.

 اگر شخصی سخن ناروایی در مورد این انقلاب می‌گفت آن شب خوابش نمی‌برد تا می‌توانست او را به راه راست هدایت می‌نمود دعایش این بود که خدا ما را به راه راست هدایت نماید همیشه دلش می‌خواست ضد انقلاب از صفحه‌ روزگار‌ برچیده‌شود‌ تا آنجایی که می‌توانست سینه سپر می‌کرد و از انقلاب پشتیبانی می‌نمود. سرانجام 17 خرداد 1361 در حال بازگشت از عملیات بر اثر سانحه رانندگی به شهادت رسید. علی‌محمد ابهجی مزد واقعی‌اش را که شهادت بود از خدای خود گرفت روحش شاد.