عید غدیر بهانه دیگر بعثی ها برای شکنجه

ما با شربت از آنان پذیرایی می‌کنیم و آنان درحالی که روی درب ورودی آسایشگاه ، گفته صدام ملعون که خداوند روح او را با همرزمانش یزید و معاویه محشور کند را درج کرده‌اند:«الاسراء ضیوفنا یعنی اسراء میهمانان ما هستند» رسم میهمانی و میهمان‌نوازی را این گونه به جا می‌آورند . مانند اجدادشان که در شام، با قافله سالار کربلاحضرت زینب (س) حضرت رقیه (س) آن گونه رفتار کردند.

اگر تاريخ صبورانه، انزواي علي را تحمّل نكرده بود روزهایي اين چنين را شيعه نمي‌ديد. امروز اين جماعت عاشقي كه سرما و گرما نمي‌شناسد؛سربازي فرزند علي را به جان خريده چرا كه مي‌داند روزي خواهد رسيد كه تاريخ به غايت خويش كه پيروزي حق است خواهد رسيد ."عدنان از هر فرصتي براي آزار و شكنجه استفاده مي‌كند. درحال قدم زدن به يكي از برادران نزديك مي‌شود. به خاطر تنبيه قبلی، پاها متورم شده، درد مي‌كند.او هم چون سايرين پادرد دارد و نمي‌تواند پا را به نشانه احترام، محكم روي زمين بزند.عدنان عصبي و ناراحت، كابل برقي سه‌لايه بافته‌شده‌اي كه شگرد تازه منافقين براي اذيّت و آزار بچه‌ها ست، بيرون مي‌آورد و به جانش مي‌افتد. چنان كتك مي‌زند كه صداي يا خداي او به هوا برمي‌خيزد. طاقتش طاق شده. تصور ضربات چنين كابلي بي‌اندازه مشكل است چه برسد به خوردن ضربات پي در پي آن. عدنان در حالي كه لذّت مي برد با وقاحت مي‌گويد:« خدا را صدا مي‌زني. اگر بتوانم خدا را هم از آسمان پايين مي‌آورم، مي‌زنم و به آسمان مي‌فرستم. حالا تو از كدام خدا كمك مي‌خواهي ؟»

 فاصله غدير تا محرم:

اين روزها به سختي سپري مي‌شود . روزهايي كه زمين و زمان هم‌ناله‌اند. ماه محرم آغاز ماه قمري است. اما براي ما شيعيان روزهاي غم و اندوه از دست دادن سرور و سالار شهيدان و هفتـاد و دو يار باوفاي او را به همراه دارد. گرچه مدّتي است ضرب و شتم كم شده اما بعد از گذشت مدّتي و نااميدشدن از آمدن صليب سرخ، به عدنان ارتقا درجه داده او را گروهبان دوم و معاون كريم مي‌كنند. همين امر باعث مي‌شود با رؤيت هلال ماه محرم سختگيري‌ها شدّت گيرد. حتّي شكنجه و آزار، از روزهاي اول اسارت بيشتر شده. اضافه بر كابل، چوب هم به ابزار شكنجه اضافه شده. قدم زدن دو نفره ممنوع است. به هر بهانه‌اي به آسايشگاه مي‌ريزند و تيغ صورت‌تراشي را كنترل مي‌كنند .سه نفر از بچّه‌ها را به بهانه اين كه دستگاه تيغ صورت‌تراشي آنها تيز و برّنده است، بيرون مي‌برند.آنقدر بر كف پا و دستان آنها باتوم مي‌زنند كه تا چند روز دستها و پاهايشان ورم دارد و قادر به حركت نيستند. در اولين محرم اسارت از اين كه نمي‌توانيم براي سرور و مولايمان عزاداري كنيم ناراحتيم