در اخلاق و نماز از دیگران سبقت می گرفت

در خانة ما ساكن بود. حسن که دومین فرزند خانواده بود، مثل سایر بچه های دهشیر، در هفت سالگی در دبستان بهار مشغول به تحصیل شد. او همیشه، حتّی در دوران مدرسه، در كارهای كشاورزی به پدر كمك م یكرد و جمع هها نیز، برای آوردن هیزم به صحرا م یرفت. زمانی هم كه مقطع دبستان را به پایان رساند، چون در دهشیر مدرسة راهنمایی نداشتیم، به ناچار مشغول به كار بنایی شد. بعد از مدّتی، اولین مدرسة راهنمایی دهشیر نیز تأسیس شد. او مشتاقانه در آن مدرسه ثبت نام كرد و شروع به تحصیل نمود. در آن موقع نیزعلاوه بر درس خواندن و كمك به پدر در كارهای كشاورزی، سه ماهة تابستان را به كار بنایی می پرداخت.
در دهشیر دبیرستانی وجود نداشت، به این سبب حسن بعد از تما مكردن مقطع راهنمایی، از پدر اجازه گرفت و برای ادامه تحصیل راهی یزد شد. در دبیرستان ایرانشهر ثبت نام كرد و درس خود را ادامه داد. آن زمان، جنگ تحمیلی ایران و عراق هم شروع شده بود، حسن به همراه دوستان بسیجی دبیرستان یاش، دورة آموزش نظامی را گذراند و بعد عازم جبهه شد.
من از حسن کوچکترم و آن زمان را خوب به یاد ندارم ولی از پدر و مادرم شنید هام که حسن، اخلاق خوب و پسندید های داشته است. به گفتة مادرم هیچ وقت نمازش ترک و یا قضا نم یشده، روز ه هایش را نیز به موقع م یگرفته است.این بی شک به دلیل حضور مرحوم حاج سید محمد نجم الهدی درخانة ما بوده است. آن بزرگوار بر اخلاق و رفتار وی تأثیر بسزایی داشته اند؛ البته پدر نیز همیشه سعی داشت که ما را به صورتی تربیت کند که اخلاق و رفتار خوبیداشته باشیم به گون های زندگی کنیم که مورد رضایت خدا و رسول بزرگوار و ائمة اطهار)ع( باشد.
حسن علاقة خاصّی به انقلاب و حضرت امام خمینی )ره( داشت، همچنین به گفتة مادرم، همیشه در مراسم مذهبی و جلس ههای قرآن که در خانة اهالی دهشیر و مسجد برگزار می شده، شرکت می ک‌رده است. در ضمن با آن که در آن زمان امکانات کم بوده و خانوادة ما نیز مثل اکثر خانوده ها، از وضع مالی خوبی برخوردار نبوده، حسن هیچ گاه از کمبودهای زندگی گلایه ای نداشت و همیشه تلاش م یكرد که پدر و مادر از او راضی باشند. او همچنین برای معل مهایش احترام ویژ های قائل بود و اغلب کارهایشان را انجام می داد.
کُت جدید
روایت: برادر شهید
مرحومه مادرم م یگفت: من-عباس- یک روز درعالم بچگی، هوس داشتن یك كت نو به سرم زد و شروع به بهان هگیری كردم ولی برای پدرم مقدور نبود که آن را برایم بخرد، بنابراین حسن چند روزی به کار بنایی رفت و با مزدی كه در قبال آن دریافت كرد، برای من کُت نو خرید و خنده بر لبهای من نشاند و مرا خوشحال کرد و به آرزویم رساند.
 دوچرخه
روایت: برادرشهید