اسناد و دست نوشته های منتشر نشده یک معلم بسیجی

اى مادر عزیز قامتت را استوار نگه دار و سرت را بالا بگیر و افتخار کن به اینکه تو و فرزندانت توانسته‌اید به حال اسلام و مسلمین مفید واقع شوید. مرا اى مادر رنجدیده و داغدارم ببخش که تو را رها کرده و بر من خرده مگیر. چگونه می‌توانستم نزد تو بمانم و به زندگى عادى و روزمره ام ادامه دهم در حالیکه دین و آیینم در معرض خطر افتاده و صداى هل من ناصر ینصرنى حسین (ع) بگوش مى رسد. خطبه هاى درد آلود على (ع) از نداشتن یاور و کمک در گوش هاى دل، طنین‌انداز است من مى دانم اى مادر و اى خانواده شهدا غمِ از دست دادن فرزند بسى مشکل است، اما مگر غم از دست دادن حسین (ع) براى زینب (س) آسان بود، همان گونه که من از آقا و سرورم درس جهاد و شهادت آموختم تو نیز از خواهر او درس استقامت و شکیبایى بگیر. من از سرور و سالارم آموختم که انسان نبایستى در این زندگى نکبت بار غرق شود و منتظر بماند تا مرگ سراغ او بیاید مگر هر انسانى بیش از یکبار مى میرد پس چه بهتر که این مرگ در راه خدا و براى رضاى خدا باشد.