جبهه را برای ایستادگی مقابل تجاوزگران انتخاب کرد
كه هم نام علمدار كربلا حضرت عبّاس و پدرش نيز هم نام سرور سالار شهيدان ابا عبدالله الحسين بود خود نشان از عشق و محبّتي است كه این خانواده نسبت به خاندان عصمت وطهارت داشتند و ائمة اطهار الگوي زندگيشان بودند. سرانجام نيز اين عشق و ارادت به ارزشي والا كه برترين ارزشها است يعني شهادت فرزندي از فرزندان حسين حاتمي بود تبديل شد. عباسعلي نيز در اوج جواني قدم در راه خدمت به پاسداري از حريم مقدّس انقلاب اسلامي به رهبري امام خميني (ره) و حفظ حريم ايران اسلامي گذاشت ودر اين راه جان خود را تقديم كرد. خوشا به سعادت او و پدر ومادري كه لياقت تربيت چنين گوهري داشتند و اين گوهر ذخيره اي شد تا دراين جهان و سراي آخرت به جانبازي وايثارش افتخار كنند ودر روز واپسين در صحراي محشر در برابر جاه و جلال پروردگار و پيامبران و شهدا وصالحان روسفيد باشند.
شهيد حاتمي در 29/7/1341 در خانواده اي زحمتكش و راضي به رضاي خدا در حجّت آباد سفلي در 20 كيلومتري يزد ديده به جهان گشود و در دامن مادري دلسوز و مهربان و مطيع امر خداوند پرورش يافت تا اينكه به سن 6 سالگي رسيد. دورة پنج سالة ابتدايي را در زادگاهش تحصيل نمود واز اين به بعد به ياري پدر در قهوه خانة بين راهي يزد _ تهران شتافت وسالهاي نوجواني خود به كار پرداخت تا اينكه در سال 1360به خدمت سربازي در ارتش جمهوري اسلامي ايران قدم گذاشت. پس از آموزش لازم به همراه دلاور مردان و مرزداران ارتش، به دفاع از تماميت جمهوري اسلامي پرداخت و مدّت 3 ماه در جنوب در برابر تجاوز گران استكبار به سركردگي آمريكاي خيانتكار و ديگر ابر قدرتها ايستادگي كرد.
او در جبهه دبّ هردان در نزديكي اهواز در واحد توپخانه در حالت پدافندي، نگهبان شهر مقاوم اهواز بود كه با اصابت تركش گلوله خمپارة دشمن به مقر توپخانة محل استقرارش در 11/6/60 با لبي خندان به ديدار معبود شتافت و به مقام عظماي شهادت نایل آمد. پيكر لاله گون او را در گلزار شهداي مجومرد (حسينيه بزرگ رضوانشهر) به خاك سپردند.
