شهیدی که در جوار تربت پاک امام رضا به شهادت رسید

هفدهم ارديبهشت يک هزار سيصد و سي وپنج مصادف با سالروز تولّد فرخنده حضرت صاح بالزّمان عج در خانواد هاي متديّن و مذهبي در اشکذر يزد نوزاد پسري به دنيا آمد که نامش را «محمّد حسين » نهادند. وي دوران کودکي را زير سايه پر مهر ومحبّت والدين در زادگاهش گذراند. قبل از رسيدن به سنّ مدرسه به مکتب رفت و قرائت قرآن را فرا گرفت. دوران دبستان و راهنمايي را در همان محل طي کرد. سپس با مهاجرت خانواده به يزد دبيرستان را در هنرستان شهيد رجايي در رشته فلزکاري با موفّقيّت سپري نمود.

محمد حسين در سال 1356 به خدمت سربازي فر اخواند ه شد. دوره آموزشي را در شهر زابل گذارند. سپس به اصفهان منتقل گرديد. اواخر دوره سربازي او مصادف با جريان پيروزي انقلاب بود. با توجه به فرمان حضرت امام خميني ره مبني بر اين که سربازاني که مي توانند در پادگانها مفيد باشند بمانند و اگر نمي توانند آن جا را ترک کنند، او تلاش کرد تا در توزيع رساله حضرت امام و اعلاميّه هاي ايشان و نيز نوار سخنراني روحانيون مبارز بين سربازان اقدام کند. به همين دليل توسّط ضد اطلاّعات ژاندارمري اصفهان دستگير و براي يک هفته زنداني شد. پس از رهايي از زندان چون امکان فعّاليّت نديد بنا به فرمان حضرت امام از پادگان فرار کرد و به يزد آمد. وي در روزهاي حماسي پيروزي انقلاب به همراه برادرش به تهران رفت و در درگير يهاي بيست ودو بهمن چون حمله به پادگان نيروي هوايي و ياري دادن به برادران همافر و نيز حمله به پادگان افسريّه و فراري دادن سربازان گارد جاويدان کمک فراواني کرد. با پيروزي انقلاب با دلي شاد و لبي خندان به يزد بازگشت و دوباره بنا به رهنمود حضرت امام به پادگان محلّ خدمتش مراجعه نمود و باقيمانده کوتاه دوره سربازيش را گذارند و مدرک پايان خدمت گرفت. در اين زمان براي کار به تعميرگاه لوازم خانگي رفت و مدّتي مشغول به کار شد.

در شهريور 1359 در سنّ بيست و چهارسالگي در يک شب به همراه برادرش ازدواج کرد. زندگي ساده خود را در منزل پدر همسرش که دايي اش بود شروع نمود و سپس در خانه پدريش در يزد ادامه داد. حاصل اين ازدواج يک فرزند پسر است.

محمّدحسين درسال 1361 به جمع جهادگران جهاد سازندگي يزد پيوست. به دليل عشق به جبهه، نذر کرده تا چنانچه خداوند به او فرزندي بدهد به جبهه برود. پانزده روز بعد از شروع خدمتش در جهاد يعني در پنج ماهگي فرزند دلبندش عازم جبهه هاي غرب شد و در اعزامي ديگر به همراه جمعي از جهادگران به جنوب رفت و پايگاه جهاد يزد ر ا در منطقه بوجود آورد. مسئوليّت او تدارکات و پشتيباني رزمندگان در خطّ مقدّم بود. علاوه بر اين چون رانندگي لودر و بلدوزر مي دانست گاهي به ساخت سنگر براي رزمندگان مي پرداخت. وي در عمليّات هاي مختلف چون والفجر مقدّماتي شرکت داشت. تا اينکه يک روز در حين کمک رساني به رزمندگان در خطّ مقدّم گلوله خمپاره دشمن به خودرويش خورد و او در اثر موج انفجار دچار آسيب از جمله خونريزي داخلي گرديد. ابتدا که هنوز به حسب ظاهر سالم بود به مشهد مقدّس براي پابوسي حضرت امام رضا ع رفت، امّا در اين هنگام با بالا آوردن خون متوجّه ناراحتي اش شد و در همان شهر در بيمارستان حضرت رضا ع بستري گرديد. امّا به سرعت خونريزي داخلي او بيشتر و وضع او به وخامت گرائيد و سپس بيهوش شد و سرانجام در مورّخه 1/ 6/ 1362 در کنار تربت پاک امام هشتم ع دعوت حقّ را لبيک گفت و روح بزرگش به ملکوت اعلي پرواز نمود و به خيل شهداي بزرگوار پيوست. پيکر پاکش از مشهد مقدّس به يزد منتقل کردند و طيّ مراسم باشکوهي تشييع و در گلزار شهداي يزد به خا ک سپرده شد.

 

محمد حسين به مطالعه علاقه داشت وگاهي شعر مي خواند يا قصّه مي گفت. اهل کارهاي هنري و از جمله تئاتر بود. در قبل از انقلاب کارهاي زيادي را به همراه دوستانش در اشکذر روي صحنه برده بود، از جمله نمايشنامه ابوذر که مورد تعقيب عوامل رژيم سابق قرار گرفت و به اصفهان فرار کرد. شهيد اين حرکت هنري را بعد از انقلاب نيز دنبال نمود. او به ورزش نيز علاقه داشت و گاهي با دوستانش در مدرسه يا کوچه فوتبال بازي مي کرد.

مادر شهيد مي گويد:

محمّد حسين خيلي فعّال و پرکار بود. يک بار از جبهه آمده بود، پاهايش ورم کرده بود، از او پرسيدم چرا؟ گفت: اگر شما هم بيش از چهل ساعت رانندگي کرده بوديد پاهايتان اين گونه مي شد.